Η ΘΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ, ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΩΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΣ
——————
Αποτελεί μέγα λάθος το σήμερον λεγόμενον ότι «Η θερινή τροπή είναι η επίσημη έναρξη του Θέρους»!
ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:
Η Θερινή τροπή είναι η ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΟΣ! Ο Ηλιος στο ανώτατον σημείον της ουρανίου τροχιάς του γεωκεντρικώς οπως φαίνεται στέκει ακίνητος επί μικρόν διάστημα (διό Ηλιοστάσιον) και κατόπιν τρέπεται προς τα οπίσω κατεβαίνοντας πάλι (διό Τροπή).
Από αύριο μικραίνουν οι ημέρες, εισερχόμεθα στον Χειμώνα, και διά τούτο θύομε επί του Βωμού της Γαίας και λέγεται ο Ύμνος της Γαίας:
ΥΜΝΟΣ ΓΑΙΑΣ
Γαῖα θεά, μῆτερ μακάρων θνητῶν τ᾽ ἀνθρώπων, παντρόφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα, αὐξιθαλής, φερέκαρπε, καλαῖς ὥραισι βρύουσα, ἕδρανον ἀθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη, ἣ λοχίαις ὠδῖσι κύεις καρπὸν πολυειδῆ, ἀιδία, πολύσεπτε, βαθύστερν᾽, ὀλβιόμοιρε, ἡδυπνόοις χαίρουσα χλόαις πολυανθέσι δαῖμον, ὀμβροχαρής, περὶ ἣν κόσμος πολυδαίδαλος ἄστρων εἱλεῖται φύσει ἀενάωι καὶ ῥεύμασι δεινοῖς. ἀλλά, μάκαιρα θεά, καρποὺς αὔξοις πολυγηθεῖς εὐμενὲς ἦτορ ἔχουσα, σὺν ὀλβίοισιν ἐν ὥραις.
————
Από την Χειμερινή τροπή (21 Δεκεμβρίου) οι ημέρες μεγαλώνουν, εισερχόμεθα στο Θέρος, και διά τούτο θύομε επί του Βωμού του Θεού Ουρανού και λέγεται ο Ύμνος του Ηλίου.
Οι Ισημερίες (η στιγμή όπου η τροχιά του Ηλίου ―η λεγομένη Εκλειπτική, διότι βαίνει λοξώς επί της ουρανίου σφαίρας― συνανταται με τον ουράνιον Ισημερινόν) οπότε η ημέρα και η νύκτα έχουν ίσην διάρκειαν, αποτελούν το ΜΕΣΟΝ, η μεν Φθινοπωρινή Ισημερία του Χειμώνος, ενώ η δε Εαρινή Ισημερία του Θέρους!
————
Η Θερινή τροπή , συνιστά το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ.
————
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΕΤΟΣ
Η Ελληνική Πρωτοχρονιά είναι ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ διότι συμβολικώς τότε αρχίζει η Πνευματική πορεία της Εξελίξεως σημαινομένη από τις τέσσερεις μεγάλες Κλασσικές Ελληνικές Εορτές:
1) Κατά την φθινοπωρινήν Ισημερίαν, οπότε εορτάζονται τα Μεγάλα Μυστήρια της Ελευσίνος είναι η εποχή της σποράς, της φυσικής και της Πνευματικής. Ως λέγει ο Σπύρος Νάγος «Η πτώσις των υδάτων κατά τον χρόνον τούτον εικονίζει τας κατερχομένας εξ Ουρανού ακτίνας του φωτός και ως αύτη καθιστά γόνιμον την Γην προς καλλιέργειαν των σπερμάτων δια των οποίων θα εμφανισθεί η βλάστησις και εξ αυτής τα άνθη και oι καρποί, ούτω και δια των ακτίνων του φωτός αι ανθρώπιναι ψυχαί θα εκδηλώσουν τας ιδέας και συναισθήματα αυτών. Όπως καλλιεργείται η Γη δια την εκδήλωσιν της βλαστήσεως αυτής, ούτω πρέπει να καλλιεργούνται και αι ανθρώπιναι ψυχαί, δια να εκδηλούν τας δυνάμεις των και τας μεταβάλλουν εις ιδέας και συναισθήματα.»
2) Η Χειμερινή τροπή, οπότε τελούνται οι Μυστηριακές τελετές των Δελφών, είναι η εποχή της ανθίσεως. Ως λέγει ο Σπύρος Νάγος «Κατά την εορτήν της χειμερινής Τροπής του Ηλίου οι Ορφικοί εώρταζον την γέννησιν του Διονύσου του Ζαγρέως. H εορτή αυτή ήτο υψίστης σπουδαιότητος, διότι κατ’ αυτήν απεκάλυπτον ότι η ανθρωπίνη ψυχή έφθασε εις τα όρια της διανοήσεως να εκδηλώσει δυναμικότητας δια των οποίων θα έλθει εις επαφήν προς τον Ουρανόν εκ των επιδράσεων του οποίου θα εκδηλωθούν εν αυτή ικανότητες προς απόκτησιν μεγαλυτέρας γνώσεως, η οποία θα την φέρει εις κατάστασιν να γνωρίσει τα μέσα της πνευματικής της ανόδου. Η εποχή της φθινοπωρινής Ισημερίας μέχρι της χειμερινής Τροπής του Ηλίου ελαμβάνετο ως αλληγορική εικών του χρόνου της προπαρασκευής των ανθρωπίνων ψυχών, κατά τον οποίον θα εξεδηλούντο παρά αυτών συναισθήματα και πράγματι φυσικαί ιδέαι, δια των οποίων θα επροχώρουν προς την πνευματικήν των αναγέννησιν η οποία θα σημειωθεί κατά τον χρόνον του έαρος, ότε και αι ακrίνες του φωτός του Ηλίου θερμότερον επιδρούν δια την εκδήλωσιν και λειτουργίαν του νόμου του Φάνητος. Τα εκδηλούμενα υπό της βλαστήσεως της μητρός Γης άνθη και μύρα, κατά τον χρόνον τούτον, η χαρά και το χάρμα της μητρός Γης τα οποία εκλεπτύνουν τας ανθρωπίνας αισθήσεις είναι η αλληγορική εικών, κατά τον Θείον Ορφέα, η εμφανίζουσα τας εκδηλώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, εκείνων αι οποίαι βαίνουν προς την αθανασίαν των φέρουσαι τα εικονιζόμενα υπό του γέλωτος του Φάνητος πλέον εν τη φύσει αυτών.»
3) Η Εαρινή Ισημερία, οπότε τελούνται τα Παναθήναια, είναι η εποχή της καρποφορίας του Πνευματικού έργου! Υφαίνεται ο Πέπλος των Παναθηναίων (υπό του Ηφαίστου και της Αθηνάς, μέγας μυστηριακός συμβολισμός) τουτέστιν το στερεόν και άθάνατον περίβλημα, δηλ. το Αιθέριον σώμα, της Ψυχής. Ως λέγει ο Σπύρος Νάγος «Εώρταζον οι Ορφικοί την εαρινήν Ισημερίαν, το σύμβολον του ηθικού θανάτου της τιτανικής των ανθρώπων φύσεως και της πνευματικής των αναστάσεως ή της νέας αυτών γεννήσεως εις τας πνευματικάς φύσεις του πνευματικού κόσμου των αθανάτων. Εώρταζον τον θάνατον του Διονύσου του Ζαγρέως και την εκ νέου αυτού γέννησιν εκ της φύσεως του Ολυμπίου Διός. Την γέννησιν Διονύσου του Ελευθερωτού των ανθρωπίνων ψυχών, την σύζευξιν της αποκαθαρθείσης ανθρωπίνης ψυχής εκ των παθών της τιτανικής αυτών φύσεως μετά του υπό του Διονύσου εικονιζομένου άρματος των αθανάτων πνευμάτων. Η εορτή αυτή των Ορφικών, απετέλεσεν την πνευματική δόξαν του Θεiou Ορφέως και θα είναι πανευτυχείς αι ψυχαί των μυουμένων εις το Ορφικά μυστήρια, εκείναι αι οποίαι θα κατανοήσουν την αποκάλυψιν του ηγέτου τούτου της υπερόχου αυτού βάσεως της θεογονίας.»
4) Η Θερινή τροπή, οπότε τελούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες (κατά την πρώτην Πανσέληνον μετά την Θερινήν τροπήν, συνιστά το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ και είναι η εποχή της παραγωγής του πλήρους πλέον καρπού του Πνευματικού έργου, τουτέστιν παράγεται ο «Νέος Θείος πνευματικός οργανισμός»! Ως λέγει ο Σπύρος Νάγος «Oι Ορφικοί ετέλουν εορτάς και κατά την Θερινή Τροπήν του Ηλίου. Κατ’ αυτάς ανεφέροντο εις τον θρίαμβον κατά του νόμου του θανάτου των τιτανικών φύσεων Διονύσου του Ελευθερέως. Αλλά και κατά τας τελετάς ταύτας oι Ορφικοί εξεδήλουν την λατρείαν των προς την Θείαν Δημιουργίαν, η οποία έφθασεν δια των εκδηλώσεων των νόμων αυτής εις την εμφάνισιν των νόμων της θεοποιήσεως των όντων της. Εξεδήλουν δε και ευγνωμοσύνην εις τα θεοποιηθέντα υπέροχα τέκνα αυτής, υπό την προστασίαν των οποίων ετίθεντο δια της ελευθέρας αυτών διαθέσεως. Ο Θεός Απόλλων, η εκπροσώπησις της αιωνίας νεότητος των αθανάτων, απετέλει το κορύφωμα της εκδηλώσεως της ευγνωμοσύνης των. Η λύρα του κατ’ αυτήν την ώρα του έτους παρεδίδετο υπ’ αυτού προς τον Θείον Ορφέα, δια να κρούει τας χορδάς της και μεταδίδει τους ήχους της εις τας ψυχάς των μεμυημένων, όπως εναρμονίζουν τας πνευματικάς των δυνάμεις προς την πνευματικήν φύσιν του Θεού της αιωνίας νεότητος. Εις τας εορτάς της Θερινής Τροπής του Ηλίου των Ορφικών, ελάμβανον μέρος εξ αυτών, εκείνοι μόνον οι οποίοι είχον διέλθει όλους τους βαθμούς της Ορφικής μυήσεως και τα συμπόσιά των δεν αποτελούντο από ωμοφάγια, αλλά από τροφήν την οποίαν απεκάλουν αμβροσιακήν και από ποτόν το οποίον απεκάλουν Διονυσιακόν οίνον.»
========
