Η Χειμερινή Τροπή του Ηλίου

 

Η Χειμερινή Τροπή του Ηλίου

Χειμερινή τροπή του Ηλίου­ έχουμε την 22α Δεκεμβρίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερι­σμό του Αιγόκερω και έτσι εισερχόμα­στε  αστρονο­μικά στην εποχή του χειμώνα.

Τι συμβολίζει η ­χειμερινή τροπή του ηλίου

Η ­χειμερινή τροπή του ηλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο την ανθρώ­πινη ψυχή η οποία έφθασε στα όρια της διανόησης ώστε τότε αυτή γίνεται ικανή να εκ­δηλώσει τις κατάλληλες δυναμικότητες που θα της επιτρέψουν να έλθει σε επαφή με τον Ουρανό ώστε με την επί­δραση του Ου­ρανού να εκ­δηλωθεί σ’ αυτήν η ικα­νότητα προς από­κτηση μεγαλύτερης γνώ­σης (4^ον ΣΤΑΔΙΟ: ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ). Η γνώση αυτή θα την φέρει σε κατάσταση να γνωρί­σει τα μέσα της πνευματικής της προόδου και ανόδου. Επίσης γίνεται ικανή να εκδηλώσει τα σπέρματα των Ιδεών στο αν­θρώπινο πνεύμα. Τα σπέρματα αυτά κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις, με την επενέρ­γεια του νόμου της ειμαρ­μένης και κατόπιν με την βοήθεια των πνευ­ματικών οντοτήτων εκδηλώνο­νται.

Οι Ορφικοί, κατά την χειμερινή τροπή του ηλίου, εόρταζαν την γέννηση του Διονύσου του Ζα­γρέως, του ελευθερωτή των ανθρω­πίνων ψυχών από τον Άδη. Η γιορτή αυτή ήταν μεγάλης σπου­δαιότητας γιατί κατ’ αυτήν απο­κάλυπταν ότι η ανθρώπινη ψυχή έφθασε σε τέτοια όρια της διανοήσεως ώστε να εκδηλώσει δυνα­μικότητες δια των οποίων θα μπορέσει να έλθει σε επαφή προς τον Ουρανό. Εκ των επιδράσεως του Ουρανού θα εκδηλω­θούν σ’ αυτή ικανότητες προς απόκτηση μεγαλύτερης γνώσης. Η γνώση αυτή θα την φέρει θα την οδηγήσει στο να γνωρίσει τα μέσα της πνευματι­κής της ανόδου που θα την οδη­γήσουν στην οδό της αθανασίας. Η δεύτερη μύηση­ στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώρα κατά την ημέρα της χειμερινής τροπής του ηλίου ή αμέσως μετά. Ο χρόνος από της μυήσεως αυτής μέχρι την επομένη μύηση που ελάμβανε χώρα κατά την εαρινή ισημερία του Ηλίου ήταν ο χρόνος κατά τον οποίο ο μυούμενος έπρεπε να εκδηλώσει στην διάνοιά του τον σπόρο της Ορφικής ιδεολογίας.

Στα Ελευσίνια μυστήρια η χειμερινή τροπή του ηλίου συμβο­λίζεται με την αρπαγή της Περσε­φό­νης, της αγνής κόρης του θεού Διός και της θεάς Δήμητρας, από τον θεό του Άδου Πλούτωνα. Η κάθοδος της Περσεφόνης στον Άδη δεν σημαίνει πτώση, γιατί η Περσεφόνη είναι η φωτεινή ψυχή που κατήλθε στον Άδη προς πλήρωση του Νόμου της αλ­ληλεγγύης, δηλαδή προς πλήρωση των υποχρεώσεων που έχει η φω­τεινή ψυχή προς τις ψυ­χές που βρίσκο­νται στο σκότος. Ακολουθεί κάθοδος του μνηστήρα της Διο­νύσου και της μητέρας της Δήμητρας οι οποίοι αποκαλύπτουν στους αν­θρώπους την καλ­λιέργεια του σίτου και της σταφυλής που υπήρξαν τα κατ’ εξοχήν σύμβολα όλων των μυστηρίων και αυτών των χρι­στιανικών. Ο σίτος και η σταφυλή συμβολί­ζουν με­τα­μορφωτικά μέσα, μεταβάλλονται αντί­στοιχα σε σώμα και αίμα του Χριστού, παντός Χριστού. Οι μύ­στες της Ελευσίνας (οι οποίοι όπως είδαμε κατά την φθινοπωρινή ισημερία τιμού­σαν γέννηση της Κόρης της Πρωτο­γόνης) έλεγαν ότι η Κόρη η Πρωτο­γόνη (που είναι τέκνο του Ουρανού (συνε­χούς ουσίας) και της Γης (της ατο­μικής ουσίας) για να οδεύσει προς το Φως έχει ανάγκη και άλ­λης μί­ξεως, μίξεως προς τις δυνάμεις του Ουρανού και αυτήν ακριβώς την δεύτερη μίξη συμβο­λίζει η χειμερινή τροπή του Ηλίου. Την μίξη αυτή αλληγορούν και οι μίξεις των Νυμφών με τους Θεούς.

Είναι αξιοσημείωτο ότι κατά την χειμερινή τροπή του Ηλίου φέ­ρονται γεν­νηθέντες όλοι οι πνευματικοί ήρωες και οι με­γά­λοι διδά­σκαλοι της μυ­σταγωγικής γνώσης που υπήρ­ξαν πρω­τοπόροι όλων των αρχαίων θρη­σκειών, όπως π.χ. ο Διόνυ­σος και ο Χρι­στός. Η γέννησή τους αυτή δεν συμβολίζει την εμφάνιση των ορ­γανι­κών τους υπο­στάσεων στην Γη, αλλά την αλληγορική εικόνα της πνευματι­κής τους ανα­γέννησης και της υπόταξης των τιτανι­κών τους φύ­σεων. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι όλοι γεννή­θη­καν από την μίξη Πνεύματος και Παρθένου.

Τι  συμβολίζει η ­περίοδος από την χειμερινή τροπή του ήλιου μέχρι την εαρινή ισημερία

Η ­περίοδος από την χειμερινή τροπή του ήλιου μέχρι την εαρινή ισημερία συμβολίζει την εποχή κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου αποβάλει τα πάθη και οδεύει προς την πνευματική της αναγέννηση, η οποία θα λάβει χώρα κατά την εα­ρινή ισημερία. Στο φυτικό επίπεδο γίνεται η εκκόλαψη και την βλάστηση των σπερ­μάτων δηλαδή την γέν­νηση νέων φυτών μέσα στο γόνιμο από τις βροχές του φθινοπώρου έδα­φος. Συνεπώς είναι η εποχή της  εκδήλω­σης της φυτι­κής ζωής και βλαστήσεως αυ­τής.

Οι Ορ­φικοί θεωρούσαν την περίοδο αυτή ως αλληγορική ει­κόνα της προπαρασκευής των αν­θρωπίνων ψυχών κατά την οποία εκδηλώνονται από τις ψυχές συναι­σθήματα και οι πράγματι φυσι­κές Ιδέες. Με την βοή­θεια αυτών μπορούν να προχω­ρήσουν προς την πνευματική τους αναγέν­νηση που λάβει χώρα κατά την εαρινή ισημε­ρία και την εποχή που ακο­λουθεί, γιατί τότε οι ακτί­νες του ηλιακού φωτός είναι θερμό­τερες και δίδουν έτσι  την δυνατό­τητα για την εκδή­λωση και λειτουρ­γία του Νόμου του Φά­νητος. Τα εκ­δηλούμενα με την βλάστηση της μητρός γης άνθη και μύρα κατά το τέ­λος αυτής της περιόδου είναι η αλλη­γορική ει­κόνα, κατά τον θείο Ορφέα, που εμφανίζει τις εκ­δηλώσεις εκείνων των ανθρωπί­νων ψυ­χών οι οποίες προ­χω­ρούν πια προς την αθανασία και οι οποίες (ψυχές) φέρουν πλέον στην φύση τους αυτό που απεικονίζει το γέλιο του Φάνητος.

Από την χειμερινή τροπή του Ηλίου η ημέρα αυξά­νει. Οι μύ­στες της Ελευσίνας έλεγαν ότι η ημέρα συμβολίζει το φως και η νύκτα το σκό­τος, και ότι μόνο οι ψυ­χές των μεμυημένων οδεύουν από το σκότος προς το φως ενώ οι ψυχές των αμύητων πα­ραμέ­νουν στο σκό­τος. Αυτήν την προς το Φως  πο­ρεία της ψυχής του μύστου γιόρταζαν οι Ελευ­σίνιοι την χειμερινή τροπή του Ηλίου.