ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΜΗ-ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
------
Οι κρατικώς ανεγνωρισμένες θρησκείες υπάρχουν εντός των νομίμων πλαισίων της πολιτείας, έχουν δημόσιες δραστηριότητες, κτήρια και χώρους λατρείας και οι πιστοί γνωρίζουν ότι ανήκουν σε αυτήν την θρησκεία και σε καμμία άλλη, δηλαδή δεν μπερδεύουν το σε ποιά θρησκεία ανήκουν!
Οθεν, όταν μία κοπέλα γνωρίζει έναν κύριο της αρεσκείας της, μαθαίνει ότι αυτός είναι φερ' ειπείν, Ρωμαιοκαθολικός και ότι αν επιθυμεί να παντρευτούν θα γίνη κι αυτή τέτοια και το παιδί τους! Ετσι τους παντρεύει ο φλάρος και το παιδάκι μαθαίνει εξ αρχής ότι ΔΙΑΦΕΡΕΙ από τα πολλά τα Χ.Ο. παιδάκια και φυσικά δεν θα κάνει τα Ορθόδοξα θρησκευτικά στο σχολείο αλλά θα καθήση έξω μαζί με τον φίλο του τον Μωϋσή! Επομένως, εδώ όλα ακολουθούν ομαλώς τον δρόμο τους και δεν υπάρχει προβλήμα κανένα!
---
Στην περίπτωσι της Ελληνικής Θρησκείας όπου ως μη-ανεγνωρισμένη αποτελείται από πολλούς ομοκέντρους κύκλους πιστών, οπαδών, συμπαθούντων, συμβαίνει το εξής: Ο κύριος λέγει ότι πιστεύει στους Δώδεκα Θεούς κι η κοπέλα το βρίσκει υπέροχο και λέγει ότι σ' αυτήν αρέσουν πολύ οι εκδρομές σε αρχαιολογικούς χώρους! Ετσι προχωρεί η ιστορία, πηγαίνουν και σε εορτές "ελληνικές" στον Ολυμπο και στον Κίσσαβο, χαίρονται κι όταν έρχεται η ώρα του γάμου η κοπέλα θεωρεί δεδομένον ότι θα παντρευτούν στον ΑγιοΣπυρίδωνα. Βεβαίως, ως μοντέρνα γυναίκα θα προτιμούσε τον πολιτικό γάμο, αλλά νά "ο κόσμος και το σόϊ τί θα πη;" κι είναι και η φωτογραφίες στα σκαλιά, το χαλί, οι γλάστρες με τις γαρδένιες, ο μέγας πολυέλαιος! Τώρα ο κύριος τί να πη; Αυτός δεν τολμά να πη στην μητέρα του ότι δεν θέλει Χ.Ο. γάμο! Κατόπιν έρχεται και το παιδί κι ανοίγει η συζήτησις στο ζευγάρι αυτό που ελληνίζει γιά τα θρησκευτικά! Βεβαίως, συμφωνούν [Προσοχή! από όλες τις περιπτώσεις γάμων ελληνιζόντων εδώ εξετάζουμε την καλύτερη!], δεν πιστεύουν στον Χριστιανισμό, όμως "τί ψυχικές επιπτώσεις θάχει το παιδί που θα διαφέρει;" και στο σχολείο τί θα γίνη; "τί θα πουν οι δάσκαλοι, τ' αλλα παιδιά, θα του κάνουν και μπούλιϊν" και "η κοινωνία πώς θα μας χαρακτηρίσει;"! Ετσι, το παιδί πίνει το δηλητήριον της πλύσεως εγκεφάλου του κατηχητικού μαθήματος των θρησκευτικών και μαθαίνει ότι ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙ, Χ.Ο. κι αυτός θα πορευθή στην ζωή του! Συλλυπητήριά μας!
-----
ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
------
Οι κρατικώς ανεγνωρισμένες θρησκείες υπάρχουν εντός των νομίμων πλαισίων της πολιτείας, έχουν δημόσιες δραστηριότητες, κτήρια και χώρους λατρείας και οι πιστοί γνωρίζουν ότι ανήκουν σε αυτήν την θρησκεία και σε καμμία άλλη, δηλαδή δεν μπερδεύουν το σε ποιά θρησκεία ανήκουν!
Οθεν, όταν μία κοπέλα γνωρίζει έναν κύριο της αρεσκείας της, μαθαίνει ότι αυτός είναι φερ' ειπείν, Ρωμαιοκαθολικός και ότι αν επιθυμεί να παντρευτούν θα γίνη κι αυτή τέτοια και το παιδί τους! Ετσι τους παντρεύει ο φλάρος και το παιδάκι μαθαίνει εξ αρχής ότι ΔΙΑΦΕΡΕΙ από τα πολλά τα Χ.Ο. παιδάκια και φυσικά δεν θα κάνει τα Ορθόδοξα θρησκευτικά στο σχολείο αλλά θα καθήση έξω μαζί με τον φίλο του τον Μωϋσή! Επομένως, εδώ όλα ακολουθούν ομαλώς τον δρόμο τους και δεν υπάρχει προβλήμα κανένα!
---
Στην περίπτωσι της Ελληνικής Θρησκείας όπου ως μη-ανεγνωρισμένη αποτελείται από πολλούς ομοκέντρους κύκλους πιστών, οπαδών, συμπαθούντων, συμβαίνει το εξής: Ο κύριος λέγει ότι πιστεύει στους Δώδεκα Θεούς κι η κοπέλα το βρίσκει υπέροχο και λέγει ότι σ' αυτήν αρέσουν πολύ οι εκδρομές σε αρχαιολογικούς χώρους! Ετσι προχωρεί η ιστορία, πηγαίνουν και σε εορτές "ελληνικές" στον Ολυμπο και στον Κίσσαβο, χαίρονται κι όταν έρχεται η ώρα του γάμου η κοπέλα θεωρεί δεδομένον ότι θα παντρευτούν στον ΑγιοΣπυρίδωνα. Βεβαίως, ως μοντέρνα γυναίκα θα προτιμούσε τον πολιτικό γάμο, αλλά νά "ο κόσμος και το σόϊ τί θα πη;" κι είναι και η φωτογραφίες στα σκαλιά, το χαλί, οι γλάστρες με τις γαρδένιες, ο μέγας πολυέλαιος! Τώρα ο κύριος τί να πη; Αυτός δεν τολμά να πη στην μητέρα του ότι δεν θέλει Χ.Ο. γάμο! Κατόπιν έρχεται και το παιδί κι ανοίγει η συζήτησις στο ζευγάρι αυτό που ελληνίζει γιά τα θρησκευτικά! Βεβαίως, συμφωνούν [Προσοχή! από όλες τις περιπτώσεις γάμων ελληνιζόντων εδώ εξετάζουμε την καλύτερη!], δεν πιστεύουν στον Χριστιανισμό, όμως "τί ψυχικές επιπτώσεις θάχει το παιδί που θα διαφέρει;" και στο σχολείο τί θα γίνη; "τί θα πουν οι δάσκαλοι, τ' αλλα παιδιά, θα του κάνουν και μπούλιϊν" και "η κοινωνία πώς θα μας χαρακτηρίσει;"! Ετσι, το παιδί πίνει το δηλητήριον της πλύσεως εγκεφάλου του κατηχητικού μαθήματος των θρησκευτικών και μαθαίνει ότι ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙ, Χ.Ο. κι αυτός θα πορευθή στην ζωή του! Συλλυπητήριά μας!
-----
