ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ : Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ και ο Ο ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
και ο
Ο ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ
-------

- Η ουσία της θρησκείας, κάθε θρησκείας, συνίσταται στην παραδοχήν: πρώτον, ότι ο άνθρωπος δύναται να προσεγγίση το θείον και δεύτερον ότι ο άνθρωπος είναι ατομικότης και ότι ως εκ τούτου δύναται να προσεγγίση το θείον ατομικώς, αυτός ο ίδιος ως άτομον και όχι συλλογικώς μέσω του προέδρου της ΓΣΕΕ ή του Αρχιεπισκόπου!
- Στην θρησκείαν, ο άνθρωπος νοείται ως ατομικότης, ως πρόσωπον, διά τούτο ορθώς λέγομε «η θεολογία του προσώπου»!
- Ως οίκοθεν νοείται, η έννοια της προσεγγίσεως προϋποθέτει κοινήν ουσίαν, κοινήν γλώσσαν, κοινήν αντίληψιν των πραγμάτων και διά την ακρίβειαν «Ανθρωποκεντρικήν» θέασιν των πραγμάτων και του κόσμου! Με αυτόν τον νοητικόν μηχανισμόν, τον «Ανθρωποκεντρικόν», είναι εξοπλισμένος ο άνθρωπος!
- Επομένως ο Θεός οφείλει να είναι εξοπλισμένος και αυτός με έναν «Ανθρωποκεντρικόν» μηχανισμόν αντιλήψεως των πραγμάτων! Να είναι και αυτός ή τουλάχιστον μία πλευρά του, ανθρωπίνη ατομικότης, πρόσωπον!
- Διά την Ελληνικήν μας θρησκείαν του Δωδεκαθέου δεν γεννάται ζήτημα διότι εξ αρχής προβλέπεται ότι οι εντός του Αισθητού κόσμου Θεοί [τους διαχωρίζομε από τους Θεούς-υποστάσεις του Ιδεώδους πλατωνικού κόσμου] έχουν πλήρη  «Ανθρωποκεντρικήν» θέασιν των πραγμάτων και πλήρεις ανθρώπινες εμπειρίες καθώς ισχύει το «Θεός εγένου εξ ανθρώπου»! Το αυτό ισχύει και δι' όλες τις άλλες παραδοσιακές θρησκείες, από τον Ινδοϊσμόν έως την Σαντερία και φυσικά διά τον Βόρειον Βουδδισμόν.
- Ο Χριστιανισμός επιλύει το πρόβλημα με δύο τρόπους, πρώτον, πάραγεμίζοντας τις εκκλησίες του με ημιθέους οι οποίοι υπήρξαν άνθρωποι, τους οποίους ονομάζει «Αγίους», και δεύτερον και κυριώτερον, με το δόγμα της Ενανθρωπίσεως του Χριστού, όπου τμήμα του Υπερβατικού Θεού αποκτά ανθρωπίνην νόησιν, βλέπει τα πράγματα ανθρωποκεντρικώς και ζώντας επ' ολίγον στην γην απέκτησε μερικές ανθρώπινες εμπειρίες!
- Ο Προτεσταντισμός, επειδή είναι στην ουσίαν πλήρης μονοθεϊσμός, δέχεται και αυτό είναι δεκτόν και φιλοσοφικώς, ότι ο Υπερβατικός Θεός ανοίγει ένα παράθυρον στην Χρονικότητα, αποκτά πρόσωπον και ούτως βλέπει τον κόσμον και συνομιλεί μαζί του. Το αυτό ισχύει και διά τον Μωαμεθανισμόν!
- Συμπερασματικώς, στην θρησκείαν έχομε την συνομιλίαν δύο προσώπων, του ανθρώπου και του Θεού!     
----
-Είναι γνωστόν το μίσος κατά της θρησκείας το οποίον διαρρέει ολόκληρον την σοσιαλιστικήν ιδεολογίαν! Ο Μαρξιστής δεν είναι ο Άθεος που απορρίπτει την θρησκευτικήν πίστιν και δεν ασχολείται με αυτήν, κάθε άλλο! Ο Μαρξιστής διαπνέεται από σφοδρόν μίσος κατά του Θεού, είναι God-hater! Διατί;
- Διότι ο Μαρξ δεν δέχεται ότι ο άνθρωπος έχει ατομικότητα, έχει προσωπικότητα! Η δε Νεο-Μαρξιστική Αριστερά μάχεται πάση δυνάμει την έννοιαν της ατομικότητος!
- Συμπερασματικώς, λόγω των ανωτέρω το χάσμα μεταξύ θρησκείας και Μαρξισμού είναι ΑΓΕΦΥΡΩΤΟΝ! Δεν είναι η άρνησις της θρησκείας ένα στοιχείον "ξεκάρφωτο" που δεν έχει σχέσιν με το όλον σύστημα και άρα είναι δυνατόν να απορριφθή ή να παραβλεφθή όπως μάς είπε ο Πάπας Φραγκίσκος!

ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ
======